Δεν τα λέμε πια ποτέ...

Ελεονώρα Ζουγανέλη  -  Τα λέμε..

......

Πάλι εδώ... Σήμερα όμως είμαι απίστευτα ήρεμη... Συνειδητοποιώ σιγά σιγά πόσο με έχω ανάγκη και πόσο πολύτιμη μου είμαι. Τελικά όλα τα μπορώ μόνη μου... Ακόμη και αυτά που φαντάζουν τόσο απίθανα στους άλλους εγώ τα μπορώ. Ο άνθρωπος έχει απίστευτη δύναμη και αυτό φαίνεται συνήθως όταν αναγκαστεί να έρθει αντιμέτωπος με δύσκολες καταστάσεις. Δε με φοβίζει η ζωή, ούτε η μοναξιά που επιλέγω. Είναι σπουδαίο να μπορέσεις να συμφιλιωθείς με τον εαυτό σου και να συγχωρέσεις αυτούς που σε πλήγωσαν... Νομίζω οτι κάνεις δεν πληγώνει επι τούτου, απλά δεν έχει άλλο τρόπο να αντιμετωπίσει τις καταστάσεις. Δεν είναι απαραίτητα κακόψυχος ο δειλός, απλά είναι δειλός. Χαμογελάω μέσα απο την ψυχή μου, γιατί ανακάλυψα οτι τίποτα δε μπορεί να μου κόψει τα φτερά, τίποτα και κανείς. Τις τελευταίες μέρες έκανα κάποιες εκπτώσεις στα θέλω μου, πιστεύοντας οτι άξιζε τον κόπο άλλα τελικά τις εκπτώσεις τις κάνουν οι αδύναμοι κι εγώ δεν είμαι. Ας επιλέξει λοιπόν καθένας τον τρόπο που θέλει να ζεί, σύμφωνα με αυτά που έχει να δώσει και μπορεί...

Τα μικρά διαμαντάκια της ζωής...

Επέστρεψα από ένα όμορφο και συνάμα περίεργο ταξίδι. Η εξέλιξη του ήταν απροσδόκητη αλλά αυτά είναι που κρατάς στο τέλος της διαδρομής... Ήρθα κοντά με έναν άνθρωπο που πραγματικά είναι ένα μικρό διαμαντάκι κι έζησα μοναδικές στιγμές... Πολλές φορές έχουμε δίπλα μας ανθρώπους που δεν μπαίνουμε καν στον κόπο να τους καλημερίσουμε γιατί θεωρούμε και την καλημέρα μας πολύ σπουδαία για να την αναλώνουμε απο δω κι απο κει. Πόσο λάθος κάνουμε όμως... Κάπου εκεί έξω υπάρχουν τα διαμαντάκια κι εμείς προσκολλημένοι στη μιζέρια μας τα αφήνουμε να προσπερνάνε. Ανοίξτε τα μάτια και τα αυτιά σας, παρατηρήστε τους ανθρώπους γύρω σας, μιλήστε μαζί τους, πάντα κάτι έχουν να σας δώσουν. Η ζωή είναι μια ατέρμονη εξερεύνηση με σπουδαίες ανακαλύψεις....

Επιλογές...

Μένεις ή φεύγεις; Ακόμη κι αν όλα σου δείχνουν το δρόμο της φυγής πάντα ψάχνεις μια καλή δικαιολογία για να μείνεις. Γιατί όμως; Τί είναι αυτό που μας εμποδίζει να πάρουμε επιτέλους την μεγάλη απόφαση της φυγής; Στο γάμο συνήθως τα πράγματα είναι πιό μπερδεμένα... Αν υπάρχουν παιδιά τότε η κατάσταση περιπλέκεται ακόμα πιο πολύ. Οι αποφάσεις μας όμως είναι αυτές που μας καθορίζουν... Θεωρώ οτι είναι καλύτερα να είσαι ευτυχισμένος μόνος, παρά εγκλωβισμένος σε ένα γάμο που δε μπορείς να ευτυχίσεις. Η δυστυχία αυτομάτως εκπέμπεται σε όλα τα πρόσωπα που απαρτίζουν αυτή την οικογένεια.Σε μια ερωτική σχέση...Τί φοβόμαστε; Οτι θα μείνουμε μόνοι μας και δε θα ξαναβρούμε άλλο σύντροφο; Η μήπως έχουμε την αυταπάτη οτι οι άνθωποι αλλάζουν. Όποιος θέλει να είναι δίπλα μας οφείλει να μας αγαπά γι' αυτό που είμαστε, χωρίς ούτε μια στιγμή να προσπαθήσει να αλλάξει κάτι από μας. Τελευταία ακούω πολύ συχνά τη λέξη συμβιβασμός. Καινούργια καραμέλα είναι αυτή; Μάθαμε να λέμε συμβιβασμός και στο βωμό του θυσιάζουμε τον εαυτό μας; Απορώ πως το ανέχονται αυτό κάποιοι άνθρωποι. ''Αν δε συμβιβαστείς θα είσαι πάντα μόνη'' ΟΧΙ ΡΕ ΦΙΛΕ δε μου κάνεις και δε συμβιβάζομαι. Αγάπα με γι' αυτό που είμαι, μπορείς; Έχεις τη δύναμη; Αν ναι έλα πιάσε μου το χέρι και φύγαμε, αν όχι ψάξε να βρείς αυτό που πραγματικά μπορείς να αντέξεις. Παθιάζομαι, ζηλεύω, πληγώνομαι, ερωτεύομαι, τρελλαίνομαι, γιατί έτσι μόνο μπορώ να νιώθω. Οι μετριότητες είναι για τους μέτριους. Δε φοβάμαι να σου πω όλα όσα νιώθω αλλά για να συμπορευτούμε οφείλεις να με κοιτάς στα μάτια και να μου λες είμαι εδώ για σένα κάθε μέρα, κάθε στιγμή, κάνε πράξη τον ερωτά σου κι εγώ θα σου δώσω όλη μου την ψυχή. Έτσι είμαι, αν με λατρέψεις θα γίνω δική σου, αν φοβάσαι... καλύτερα  να φύγεις. Και τα συναισθήματα; Όπως έχω ξαναπεί τα συναισθήματα δεν είναι διακόπτης για να τα ανοιγοκλείνουμε, ακόμη κι αν δεν είναι αμοιβαία, πάλι εσύ είσαι κερδισμένος, γιατί μπορείς να νιώθεις.  ΕΕΕΕ!! Ξυπνήστε επιτέλους και ζήστε. Ζήστε όσο πιο έντονα μπορείτε, αγαπήστε όσο πιο δυνατά μπορείτε, κάντε έρωτα κάθε μέρα, όχι γιατί το αύριο είναι αβέβαιο αλλά γιατί μόνο έτσι οφείλουμε να υπάρχουμε.

αφιερωμένο... αντίο...

Μόνο οι δειλοί κρύβονται πίσω απο τη σιωπή...

       Η σιωπή δεν είναι λύση. Η αλήθεια είναι... Αλλά θέλει πολύ μαγκιά για να μπορέσεις να πείς την αλήθεια γνωρίζοντας οτι θα αποκαλυφθούν οι αδυναμίες σου. Προσεγγίζουμε ανθρώπους προσδοκώντας πάντα να κερδίσουμε κάτι. Είτε αυτό λέγεται φιλία, είτε ερωτική σχεση ή ακόμη και μια νύχτα πάθους. Πόσο δύσκολο είναι να πείς την αλήθεια στον  άνθρωπο που έχεις απέναντι σου; Γιατί κρυβόμαστε πίσω απο πλασματικούς χαρακτήρες ώστε να μπορέσουμε να κερδίσουμε αυτό που θέλουμε χώρις να μας ενδιαφέρει το αν πληγώσουμε τους άλλους; Δεν την αντέχω την υποκρισία, μου προκαλεί αηδία... Προτιμώ να έχω δίπλα μου αληθινούς ανθρώπους με όλες τους τις αδυναμίες και τα πάθη παρά τους δήθεν περπατημένους που στην πρώτη δυσκολία την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια. Οι δειλοί με τους δειλούς... και η αναζήτηση συνεχίζεται...