Μάνα...

Αφιερωμένο σ' εκείνη...

       Είμαι πάλι εδώ στο εφηβικό μου δωμάτιο, ανάμεσα στις αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων και νιώθω σαν να μην πέρασε μια μέρα απο τότε που έφυγα. Το πατρικό μου σπίτι είναι το καταφύγιο μου, κάθε φορά που έρχομαι νιώθω τόσο ασφαλής, σχεδόν άτρωτη.

    Μάνα πόσες φορές έπεσα στην αγκαλιά σου κλαίγοντας από τα παθήματα της ζωής, πόσες φορές με χάιδεψες, με φίλησες και μου είπες μη φοβάσαι εγώ είμαι εδώ για σένα... Να ξερες πως νιώθω αυτή τη στιγμή...

        Έρχονται στη σκέψη μου, όλες οι στιγμές μας, καλές και κακές, εκείνες που σε έκαναν να φουσκώνεις απο περηφάνεια που είμαι κόρη σου κι εκείνες που σε έκαναν να κλαίς γιατί σε πίκραινα. Πόσα έχεις υπομείνει κι όμως στέκεις εκεί, βράχος πάντα δίπλα μου.

    Θυμάμαι μου λεγες θα γίνεις Μάνα και θα καταλάβεις... Κι εγώ γελούσα και σε κορόιδευα, σου έλεγα σιγά μη γίνω σαν κι εσένα.

         Αχ Μάνα... Γύριζα αργά το βράδυ κι εσύ περίμενες ξύπνια να ακούσεις τα κλειδιά στην πόρτα, να σιγουρευτείς οτι είμαι καλά. Και τις μέρες που δείλιαζα  δεν έφευγες απ' το πλευρό μου, είσαι δυνατή μου λεγες όλα τα μπορείς. Κι όταν έκανα την επανάσταση μου και σου φώναζα και δεν ήθελα να σε βλέπω, εσύ πάντα εκεί... Τα υπέμενες όλα. Εσύ με ξέρεις πιο πολύ απ' όλους και το σπουδαιότερο είναι οτι με αγαπάς χωρίς όρους, χωρίς μέτρο, με αγαπάς γι' αυτό που είμαι, ότι κι αν είναι αυτό. Το ξέρω οτι δεν ήμουν εύκολο παιδί ούτε εξελίχθηκα σε εύκολο άνθρωπο αλλά αυτή είμαι και μου αρέσει που διαφέρω. Κάποια στιγμή μου είχες πει, γιατί παιδί μου υποφέρεις; Γιατί δε μπορείς να ευτυχίσεις; Που έκανα λάθος;

        Πουθενά δεν έκανες λάθος. Με μεγάλωσες όσο καλύτερα μπορούσες, μου έδωσες όλη σου την ψυχή. Η  ευτυχία Μάνα είναι οι στιγμές μου μαζί σου, οι στιγμές μου με την κόρη μου, οι στιγμές της απόλυτης μοναξιάς μου, η ευτυχία είναι στιγμές... κι εγώ Μάνα είμαι ευτυχισμένη...Μη φοβάσαι για μένα και μην ανησυχείς, πάντα τα καταφέρνω.