Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011

Απογοήτευση...

    ¨Ερχονται στιγμές που σε πνίγει ο θυμός, νιώθεις ενα κόμπο στο στομάχι και σφίγγεις τα δόντια για να μην ουρλιάξεις. Πόσα πρέπει ακόμα να πληρώσω... Γιατί;  Έρωτήσεις χωρίς απάντηση. Και συνεχίζεις να κάνεις υπομονή. Αλλα να υπομενείς γιατί; Μήπως θα έρθει ένα καλύτερο αύριο; Μήπως θα αλλάξει ο τρόπος που ενεργούν και σκέπτονται οι γύρω σου;
      Τίποτα δεν αλλάζει και συνεχίζεις να πέφτεις θύμα του ιδίου φαύλου κύκλου, που εσύ δημιούργησες. Τελικά ίσως είναι καλύτερα να πορευέσαι μόνος. Να είσαι κύριος του εαυτού σου, χωρίς να χρειάζεται να εξηγείς πως και γιατί σε κανέναν. Αλλά όταν έρχεται αυτή η στιγμή και μένεις μόνος, έρχεται μαζί και η ελπίδα οτι κάπου εκεί έξω υπάρχει κάποιος που μπορεί να σε καταλάβει και ξεκινάς ένα νέο κύκλο αναζήτησης, γιατί η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
     



2 σχόλια:

  1. Ποτέ δεν είμαστε μόνοι μας ακόμα και αν...... όλα αυτό δείχνουν.......
    Συνέχισε να γράφεις.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή