Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

Ζήσε...

   
  Ένα ερώτημα με βασανίζει...Πρωταγωνιστής ή θεατής αυτής της ζωής; Τί είναι τελικά πιο συμφέρον; 
       Οι περισσότεροι θα πουν αμέσως πρωταγωνιστής, ελάχιστοι όμως είναι στην πραγματικότητα πρωταγωνιστές. Μάθαμε να ζούμε τη ζωή των άλλων, να υπακούμε σε κανόνες και στερεότυπα, να βλέπουμε με το κιάλι τα θέλω μας και ο φόβος να μη μας αφήνει ούτε καν να τα σκεφτούμε. Είμαστε τόσο δειλοί για να πράξουμε, τόσο δειλοί για να επαναστατήσουμε που κάθε μέρα βουλιάζουμε όλο και περισσότερο στο βούρκο που μας επέβαλαν. 
       Σήμερα επιβεβαιώθηκα γι' ακόμη μια φορά, αλλά παρ' όλα αυτά ένιωσα πληγωμένη,  πονάει η καρδιά μου. Είχα πολύ καιρό να νιώσω αυτό το συναίσθημα. Θύμωσα με τον εαυτό μου για τη δειλία κάποιων ανθρώπων. Τελικά το πιο εύκολο είναι να φεύγεις και να παραιτείσαι, να μένεις θεατής της ζωής σου, γιατί τα πρέπει σου δε σου επιτρέπουν να τολμήσεις.
       Τα συναισθήματα όμως δεν τα ορίζουμε, δεν είναι διακόπτης για να τα ανοιγοκλείνουμε. Ένιωσα, νιώθω και είμαι ευγνώμων γι' αυτό. Ο Ρίτσος έγραψε : Οι ευτυχισμένες και οι δυστυχισμένες στιγμές στη ζωή μας είναι κέρδος. Οι στιγμές που δε ζούμε τίποτα είναι ο χαμένος χρόνος. 
        

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου