Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012

Μεγαλώνω...

    Σήμερα έκλεισα τα 29 μου χρόνια σε αυτή τη ζωή. Είχα αρκετό καιρό να γράψω, χρειαζόμουν λίγο χρόνο με τον εαυτό μου και ο Σεπτέμβρης σαν μήνας ενδείκνυται για να κάνω την ανασκόπηση μου. Ένεκα λοιπόν και της ημέρας σκέφτηκα πως είναι μια καλή ευκαιρία για να αναρτήσω τις διαπιστώσεις μου...
    Στα 29 μου έτη λοιπόν έχω φάει αρκετές σφαλιάρες από τη ζωή. Βλεπέτε δεν έμαθα ποτέ το μέτρο, ούτε τα πήγαινα καλά με τους συμβιβασμούς. Δε λέω πως δεν προσπάθησα, όλοι λίγο πολύ προσπαθούμε να ταιριάξουμε κάπου, να γίνουμε μέρος του συνόλου, έλα όμως που δε μου βγαίνει...Η υπομονή είναι μια αρετή που δεν κατάφερα να την κατακτήσω. Παρόλα αυτά συνεχίζω να πολεμώ με τον εαυτό μου καθημερινά. 
        Το μεγαλύτερο δώρο της ζωής μου το κέρδισα. Έχω την Ελπίδα μου...Το όνομα της δεν  είναι τυχαίο, είναι η δύναμη μου για να συνεχίσω να παλεύω, η ελπίδα οτι μια μέρα όλα τα σύννεφα θα χαθούν και θα κοιτάζω τον κόσμο γύρω μου μόνο με χαμόγελο. Μου έμαθε πως όταν στη ζωή μας έρχονται αναποδιές εμείς πρέπει να τις κοιτάμε κατάματα και να λέμε ΄΄είμαι πιο δυνατός από σένα δε μπορείς να με νικήσεις΄΄.
      Στη μέχρι τώρα ζωή μου γνώρισα πολλούς ανθρώπους, οι περισσότεροι από αυτούς ήταν  περαστικοί... Ήρθαν για λίγο και μετά χάθηκαν σαν να μην υπήρξαν ποτέ, άλλοι έμειναν για κάποιο χρονικό διάστημα με σκοπό να  με προετοιμάσουν  γι' αυτούς τους λίγους που εξακολουθούν να βρίσκονται κοντά μου. Είμαι τυχερή γιατί κατάφερα να έχω δίπλα μου καλούς φίλους που με αγαπάνε γι' αυτό που είμαι. 
        Σχετικά με τους άνδρες της ζωής μου τα συμπεράσματα είναι πολλά... Λίγα όμως απ' αυτά είναι πως η αγάπη γι' αυτούς είναι μια έννοια πολύ παρεξηγημένη και εύκολη στα λόγια. Πολλές φορές αγάπη εννοούν την οικονομική αποκατάσταση, την επαγγελματική αποκατάσταση και εννίοτε ένα απελπισμένο πήδημα. Βέβαια υπήρξαν και οι άνδρες που πραγματικά με αγάπησαν αλλά στην αγάπη όπως έχει γράψει και ο μέγας Καζατζάκης τα δύο γίνονται ένα, όταν αγαπάει μόνο ο ένας δεν υφίσταται αγάπη. Μου έμαθαν πως όσο και να πληγωθείς, όσο και να κλάψεις για έναν χαμένο έρωτα, μετά απο λίγο καιρό θα είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ. Ο έρωτας με έρωτα περνάει. Και τέλος μου έμαθαν πως οι άνδρες περνούν μαμά... Τίποτα δε μένει για πάντα, μόλις ξεφτίσει ο πρώτος ενθουσιασμός επιστρέφεις στο μηδέν.
       Χαμογελάω για τις τρέλες μου το τελευταίο διάστημα. Οτι μου ερχόταν στο κεφάλι το έκανα και το ομολογώ πως δε μετανιώνω για τίποτα, καλό ή κακό, όλα ήταν απίστευτες εμπειρίες. Γνώρισα ανθρώπους, άλλοι έμειναν, άλλοι ήταν περαστικοί, έκανα ταξίδια, τόλμησα να κυνηγήσω τα θέλω μου... Έκλαψα, θύμωσα, γέλασα, ερωτεύτηκα. Πόσο όμορφα συναισθήματα...        Συνειδητοποίησα πως οτι είναι να κρατηθεί σε αυτή τη ζωή, βρίσκει πάντα τον τρόπο να στο υπενθυμίζει, ώστε να μην το ξεχνάς. Νιώθω καλά με μένα και όπως λεέι κι ένας φίλος μου τα χω καλά με τα έντερα μου. Προσπαθώ να ζώ όσο καλύτερα μπορώ με αυτά που έχω και να μην αφήνω τη ζωή μου έρμαιο στις απαιτήσεις των άλλων, πλέον δίνομαι μόνο εκέι που αξίζει και επιλέγω να κρατάω μόνο οτι μου κάνει καλό και με γεμίζει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου