Δευτέρα 6 Αυγούστου 2012

Όταν το παρελθόν επιστρέφει...

Να που συνέβη κι αυτό... Κι εκεί που τα έχεις βάλει όλα σε μια τάξη ή έστω προσπαθείς έρχεται το παρελθόν και σου χτυπάει την πόρτα. Για την  ακρίβεια η επανεμφάνιση πλέον γίνεται μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή μηνύματος στο κινητό. Η δειλία, για να τηλεφωνήσει ή να χτυπήσει την πόρτα είναι προφανής. Η πρώτη αντίδραση ποικίλλει, ανάλογα με τις καταστάσεις. Αν πληγώθηκες, σίγουρα θα χαρείς διότι η ευκαιρία για εκδίκηση ήρθε. Αν πλήγωσες, γίνεσαι καχύποπτος. Υπάρχει βέβαια και η εκδοχή να μην έχει συμβεί τίποτε από τα δύο και απλά να το προσπέρασες χωρίς σημάδια. Πώς όμως το διαχειρίζεσαι; Αν εξακολουθείς και τρέφεις συναισθήματα ακούς την καρδιά σου και πέφτεις πάλι με τα μούτρα, αν σου πέρασε επιλέγεις να το προσεγγίζεις με πιο διπλωματικό τρόπο. Ας αναλύσουμε όμως την περίπτωση του απωθημένου παρελθόντος, αυτού που πάντα υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού μας  ως κάτι μοναδικό, κάτι υπέροχο, κάτι που επειδή οι συγκυρίες δε μας άφησαν να το ζήσουμε, το κρατάμε μέσα μας σαν πολύτιμο θησαυρό. Ήρθε λοιπόν η στιγμή που το απωθημένο διεκδικεί μερίδιο στη ζωή μας και ξαφνικά ακυρώνει κάθε τι που ζούμε ή ζήσαμε. Όλοι οι  πρωην έρωτες μας, φαντάζουν ουτοπίες, τίποτα δε μας γέμισε όσο αυτό, απλά προσπαθούσαμε να ξεχαστούμε μέσα σε εφήμερα ειδύλλια, μέχρι που μας έγινε τρόπος ζωής. Τί φοβόμαστε λοιπόν; Έχουμε την ευκαιρία επιτέλους να το ζήσουμε, να πραγματωθεί ο διακαής πόθος μας, αλλά κάτι μας κρατάει πίσω. Μήπως φοβόμαστε την απομυθοποίηση; Μήπως εν τέλει μας άρεσε πιο πολύ να υπάρχει ως ιδέα μέσα μας; Δεν ξέρω τα σκέφτομαι όλα, αλλα τείνω στο να το ζήσω. Άλλωστε πόσες τέτοιες ευκαιρίες θα υπάρξουν; Οτι είναι να γίνει, θα γίνει. Τουλάχιστον θα έχω τολμήσει και θα πάψει να είναι απωθημένο. Και οι εκπλήξεις συνεχίζονται...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου